Aγώνας επιλογής Εθνικών ομάδων για το πρακτικό κυνήγι.
27και28 Σεπτεμβρίου 2008.
Ένας κύκλος 17 ετών κλείνει σήμερα
Ένας κύκλος 17 ετών κλείνει σήμερα
Αυτόν τον αγώνα δεν ήθελα να τον χάσω με τίποτα . Ακύρωσα ένα σοβαρό επαγγελματικό μου ταξίδι για να βρίσκομαι στα τερέν της Θες/κης δίπλα κυναγωγούς μας και τα σκυλιά τους. και αυτό διότι το Σ/Κ αυτό ήταν για μένα ο επίλογος μιας κυνοφιλικής καριέρας 17 ετών .
Ήθελα πολύ να είναι και ο Κώστας Γεωργίου και ο Σάκης Πονηρέας , όπως είχαμε κανονίσει από καιρό να είμαστε μαζί σε αυτήν την αυλαία που θα πέσει για όλους μας αλλά δυστυχώς εκείνοι είχαν ανειλημμένες υποχρεώσεις σε άλλες κυνοφιλικές εκδηλώσεις.
Είναι γνωστό ότι εδώ και πολλά χρόνια κάναμε συνεχείς προσπάθειες να βάλουμε νέα παιδιά δίπλα μας για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να αποσυρθούμε χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα στην ομαλή λειτουργία του κλαμπ και είναι γνωστό ότι δεν υπήρχε η ανάλογη ανταπόκριση.
Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τον λόγο. Ο όμιλος αυτός έχει πάρα πολλές απαιτήσεις για τον «τρέξει» κανείς , απαιτήσεις για εργασίες που δεν φαίνονται και που απέξω είναι αδύνατον να τις φανταστεί κανείς.
Για να λύσουν το πρώτο ζευγάρι σκύλων το Σάββατο το πρωί οι κυναγωγοί στο τερέν , έχουν προηγηθεί πολλά πράγματα που έχουν σχέση με την οργάνωση.
Φυσικά αν κάποιος δεν είχε άλλη δουλειά και ήταν διατεθειμένος να δώσει χρόνο από την ζωή του τα πράγματα θα ήταν εύκολα . Αλλά έχουμε ξαναπεί ότι , στην νεαρή Ελληνική κυνοφιλία δεν έχει παρουσιαστεί ακόμα η πρώτη γενιά συνταξιούχων που θα μπορούσαν να δώσουν μόνιμη λύση στην διοίκηση .
Αν και δεν πιστεύω ότι θα παρουσιαστεί ποτέ τέτοιος άνθρωπος , διότι ο κυνηγός περιμένει πότε θα βγεί στη σύνταξη για να μπορεί να πηγαίνει και καμιά καθημερινή στα κυνήγια του .
Εκτός και αν δημιουργηθεί μια γενιά μη κυνηγών που θα ήθελαν να μπουν στην διοίκηση του ομίλου. Ανατριχιάζω με την ιδέα.
Όμως μην σας περάσει από το μυαλό ότι ο λόγος που η παρούσα διοίκηση αποχωρεί από τα καθήκοντά της είναι ο φόρτος εργασίας . Αν ο λόγος ήταν αυτός θα είχαμε αποχωρήσει εδώ και πολλά χρόνια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο φόρτος αυτός μας έχει κουράσει υπερβολικά πολύ ,αλλά το αίσθημα ευθύνης και η μη ύπαρξη συνέχειας πίσω μας, μας έκανε να αναβάλουμε συνεχώς την αποχώρησή μας.
Με λίγα λόγια όταν ακούς , κυρίως από τους παλιούς κυναγωγούς , τη φράση «μην μας εγκαταλείπετε » , φρενάρεις κάθε ιδέα αποχώρησης .
ΑΓΩΝΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ.
Αυτούς τους 4 έπιασε η κάμερα την στιγμή της εκκίνησης και αποφάσισα να τους κρίνω.( Μάλλον έχει αρχίσει να με επηρεάζει κάποιο στερητικό σύνδρομο κρίσεων και γιαυτό σήμερα κρίνω σκύλους , κυναγωγούς αλλά και στιλ κίνησης στο via –via που κραυγάζουν οι κυναγωγοί όταν βάζουν τον σκύλο στο αγωνιστικό τερέν.) Απολαύστε το στιλ τους και ξεχάστε τις κρίσεις μου.
(Κανίδης . Για το στιλ και μόνο παίρνει το CAC της μέρας)
(Καπάτος . Αυτό λέγεται στιλ μπόουλιγκ.Η τελευταία φωτογραφία ήταν αποφασιστικής σημασίας και τον ανέβασε στο 2 εξαίρετος και RCAC)
(Κωσταντινίδης- Γλυκιά εκκίνηση με καθαρό στιλ σέττερ . Αυτός ο σκύλος θέλει ακριβώς αυτό το στιλ εκκίνησης . Βαθμολογείτε εξαίρετος )
(Λιάσκοs- Πώς να μην επιβληθείς στον σκύλο με τέτοιο πάθος . Τον βαθμολογώ 3os εξαίρετος.)
Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος της αποχώρησης ;
Ο κυνολογικός όμιλος Ελλάδος αποφάσισε να αλλάξει την στρατηγική του και να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στους Α.Κ.Ι. Η παρούσα διοίκηση δεν έχει σκοπό να βρεθεί πάλι σε αντιπαράθεση με κανέναν αλλά απο την άλλη μεριά δεν είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια να συμβιβαστεί με νέους τρόπους λειτουργίας και οργάνωσης ( όπως λένε οι Άγγλοι , δεν μπορείς να μάθεις νέα κόλπα σε γέρο σκύλο) .
Έτσι αποφάσισε να επιλέξει την ανώδυνη και ήρεμη λύση της αποχώρησης .
Τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο ΟΚΑΔΕ θα έχει ήδη την νέα του διοίκηση (ελπίζω) και θα έχει ξεκινήσει μια νέα αρχή. Θα είμαστε δίπλα του όσο μπορούμε.
Το μόνο που θα είχα να συστήσω στη νέα αυτή διοίκηση είναι να βρίσκεται όσο γίνεται δίπλα στους κυναγωγούς. Είναι απαραίτητο , τα παιδιά αυτά , να έχουν συνεχή προβολή διότι όσες νίκες και αν πάρει κάποιος , όσα κύπελλα και αν βάλει στο ράφι του , αν δεν βγει αυτό με άρθρα και φωτογραφίες θα είναι ως μη γενόμενο ,με αποτέλεσμα ούτε ο κυναγωγός και ούτε ο ιδιοκτήτης να κερδίζουν αυτό που τους ανήκει αλλά ούτε και οι κυνόφιλοι να μπορούν να ενημερώνονται όπως πρέπει.
Στα τερέν.
Ας πάμε όμως να παίξουμε για άλλη μια φορά αυτόν τον ρόλο που εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε αναλάβει να παίζουμε ( αρκετά χρόνια πριν ακόμα και από την δημιουργία αυτού του ομίλου). Αρθρογραφία με μοναδικό αντικείμενο την κυνοφιλία.
Η γεύση που έμενε από αυτό το Σ/Κ ήταν ότι τα τερέν μας έχουν γεμίσει με πολύ καλά σκυλιά πλέον. Μερικά μάλιστα είναι πολύ ψηλού επιπέδου και αναμφίβολα θα πρωταγωνιστήσουν στο Ευρωπαϊκή σκηνή.
Ο καιρός βοηθούσε να βγάλουν οι σκύλοι ενέργεια διότι είχε συννεφιά και είχε και αεράκι αλλά η φρέσκια βροχή είχε ανακατέψει και είχε βγάλει από το χώμα τις χιλιάδες φθινοπωρινές μυρωδιές , έτσι δυσκολεύονταν πολύ οι σκύλοι να ξεδιαλύνουν τις μυρωδιές που μας ενδιαφέρουν δηλ. του θηράματος.
Αποτέλεσμα ήταν τα σκυλιά να κάνουν συχνά λάθη και έτσι να μην έχουμε σκυλιά στη βαθμολογία το Σάββατο ούτε στη μεγάλη έρευνα ούτε στην έρευνα κυνηγίου.
Ένας μόνο σκύλος μπήκε στη βαθμολογία αλλά λίγο μετά σηκώθηκαν πουλιά στο τερέν του και έχασε μια καλή ευκαιρία πάρει το κύπελλο της μέρας. Ήταν η Κόρα του Δέδε , ένα Σέττερ από τα λίγα που παντρεύουν επίπεδο μορφολογίας και εργασίας.
Διερωτάται κανείς πως είναι δυνατόν να τον βάζει στα χωράφια με τέτοιο μαλλί ο κυναγωγός του και όταν τελειώνει τον αγώνα να μην έχει γίνει ένα κουβάρι από αυτά που ξέρουν και σιχτιρίζουν όλοι οι Σεττεράδες. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο σκυλί που να μην ήταν «τούρμπο» αυτό το Σ/Κ.
Δύο σκύλοι όμως είχαν , πέραν της ενέργειας και κίνηση πολύ υψηλού επιπέδου .Μιλάω για τον Geronimo του Β.Τσακαντάνη που οδηγεί ο Α. Γιάππος και τον Ploutona του Δ. Καπάτου που οδηγεί ο ίδιος. Είναι δύο Ποιντερ που χαίρεσαι να βλέπεις να καλπάζουν. Όταν τα βλέπεις από κάπως μακρινή απόσταση έχεις την εντύπωση ότι κινούνται σε ράγες η ότι δεν ακουμπάνε στο έδαφος τα πόδια τους .
Αυτή την εντύπωση την δίνει πάντα στον σκύλο η σωστή γραμμή της ράχης. Αν κρατάει και το κεφάλι πάνω από αυτήν την γραμμή τότε δεν θέλεις τίποτε άλλο . Το πρόβλημά σου σαν κριτής είναι ότι πρέπει να κοιτάς και τον άλλο σκύλο διότι στο τερέν δεν τρέχει ποτέ ένας σκύλος μόνος του.
Οι δύο σκύλοι αυτοί έχουν σίγουρα και την νοοτροπία πράγμα που δύσκολα θα καταφέρουν να τα κρατήσουν οι κυναγωγοί τους στην Ε.Κ . Λίγο αν βαθύνουν τα λασέ τους , τα περιμένει σίγουρα μεγάλη καριέρα στην Μ.Ε.
Πολύ βελτιωμένος από κάθε άποψη ( ακόμα και στην κίνησή του ) μου φάνηκε o Joby του Κ.Σπιρίδη με κυναγωγό τον Τ. Λιάσκο. Το Ποιντερ αυτό τον είχα κρίνει την περασμένη Άνοιξη στο Derby το οποίο μάλιστα είχε κερδίσει στη φυλή του. Και τότε είχε δείξει ότι είναι ποιοτικός σκύλος αλλά τώρα υπήρχαν σαφή σημάδια ωρίμανσης και στον χαρακτήρα αλλά και στην σωματική διάπλαση.
Είναι σαφές ότι για να μπορεί να κινείται ο σκύλος όσο καλά του επιτρέπει το DNA του θα πρέπει να έχει πλήρη σωματική διάπλαση για μπορούν οι μύες να κάνουν σωστά την δουλειά τους.
Κάποτε είχα πάρει έναν Σέττερ από τον μακαρίτη τον Francini . Σε ηλικία 7 μηνών είχε σαφέστατα δείγματα δυσπλασίας .
Και η ακτινογραφία το επιβεβαίωνε. Όταν του τηλεφώνησα να του πω τον πόνο μου , θυμάμαι πόσο είχε θυμώσει . Πως μπορείς να μιλάς για δυσπλασία , μου είπε, αν δεν γίνει ο σκύλος τουλάχιστον ενός έτους.
Η εξέλιξη ήταν ότι το σκυλί αυτό ήταν τόσο δυνατό και ανοιχτό που ο επόμενος ιδιοκτήτης του το κυνηγούσε μόνιμα με ηλεκτρικό κολάρο.
Μετά από τόσα χρόνια , μπορώ και εγώ πω ότι έχω δει πολλά σκυλιά που έχουν βελτιώσει θεαματικά τον καλπασμό τους 1-2 χρόνια μετά από τις πρώτες τους εμφανίσεις στο Derby και αυτό οφείλεται στην ολοκλήρωση της ανάπτυξης που κάποιες φορές αργεί να φτάσει στο μάξιμουμ. Έτσι κάπως εμφανίστηκε και ο Joby ο οποίος την Κυριακή πήρε και το πρώτος εξαίρετος.
Την Κυριακή τα πράγματα ήταν πολύ καλλίτερα ύστερα από την συνεχή βροχή του Σαββάτου που καθάρισε τις μυρωδιές του χώματος. Αυτό φάνηκε από τον αριθμό των σκύλων που μπήκαν στην βαθμολογία. Πίσω από τον Joby με 2ος εξαίρετος πέρασε ο Tango του Ν.Κούρτη με οδηγό τον Χ. Κανίδη .
Ο σκύλος αυτός έκανε μια διαδρομή χωρίς λάθη αλλά ο πρώτος ήταν λίγο πιο Ποιντερ από ότι ο δεύτερος ήταν Σέττερ. Συμβαίνει κάποιες φορές να έχει ο κριτής το δίλλημα για το πιο σκυλί να βάλει πιο πάνω όταν και τα δύο έχουν κάνει ισάξιες διαδρομές. Τότε αυτό που θα παίξει βασικό ρόλο για να αποφασίσει πιο σκυλί θα περάσει μπροστά είναι το κριτήριο του πιο ήταν πιο κοντά στις προδιαγραφές της φυλής του.
Ο Τάκης ο Λιάσκος είχε και ένα άλλο σκυλί στη βαθμολογία με 3ος ΠΚ. Ήταν ο Jurdo του Γκούφα και 4ος ΠΚ ο Jordan του Σκέτου με κυναγωγό τον Βούλγαρο Miro Nenkovski ο οποίος σε εκπλήσσει για τον τρόπο μιλάει τη γλώσσα μας στα λίγα χρόνια που πηγαινοέρχεται στην Ελλάδα .
Το Σ/Κ αυτό όπως φαίνεται και από τον τίτλο είχε ένα κυρίως σκοπό . Να εκλέξει 2δύο Εθνικές ομάδες για Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα πρακτικού κυνηγίου.
Μία ομάδα για τα Ποιντερ και μια για τα Σέττερ. Τολμώ να πω ότι θα μπορούσαμε να βγάλουμε και δεύτερη ομάδα από την κάθε φυλή αν δεν υπήρχε το προαπαιτούμενο του απόρτ. Στους αγώνες αυτούς είναι άδικος κόπος να πας το σκυλί σου αν δεν κάνει κατευθυνόμενο απόρτ.
Έτσι είναι ο κανονισμός αυτών των αγώνων. Οι κυναγωγοί μας όμως , οι οποίοι δίνουν μεγάλη βάση και ιδιαίτερη προσπάθεια στο λεπτό και ευαίσθητο θέμα της ακινησίας , δεν είναι διατεθειμένοι να πρεσάρουν άλλο εκείνους τους σκύλους που δεν κάνουν απόρτ από ένστικτο για να τους μάθουν να φέρνουν το πεθαμένο πουλί που πετάει με το χέρι ο κριτής και που πιθανότατα να το έχουν βάλει στο στόμα τους προηγουμένως και άλλα σκυλιά.
Το υποχρεωτικό απόρτ σε σκύλο που δεν έχει διάθεση να σου κάνει τη χάρη να σου φέρνει ότι του πετάς ,είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση με μεγάλο ρίσκο.
Οι Εθνικές ομάδες.
Ο αγώνας των Σέττερ θα γίνει στις 9 και 10 Οκτωβρίου και των Ποιντερ στις 11 και 12 Οκτωβρίου. Και οι δύο γίνονται στην Ιταλία.
Η ομάδα των Σέττερ είναι Κανίδης με 2 σκυλιά , τον Canesis Ringo του Γ. Μπανακάκη και τον Radentis Tango του Ν. Κούρτη και Λιάσκος επίσης με 2 σκυλιά , τον Zurdo του Γκούφα –Κοντζιά και Leonardo Tou Anemou του Κ. Ρουφάνη .
Και η αντίστοιχη των Ποιντερ για το Ευρωπαϊκό των Ποιντερ πρακτικού κυνηγίου.
Jordan sa Bedema του Σκέτου με τον Nenkovski ,Alba με τον Γράνα ,Dilan del Nocino με τον Παυλίδη ,Ippokrates του Χαριζάνου με τον Μανωλάκη . Ploutonas Dimitrios Kapatos με Καπάτο και Geronimo του Τσακαντάνη με τον Γιάππο.
Οι κυναγωγοί και τα σκυλιά τους.
Επειδή νοιώθω ότι δεν θα ξαναγράψω για αγώνες και άλλες κυνοφιλικές εκδηλώσεις, τουλάχιστον όχι στο προσεχές μέλλον , μου ήρθε η διάθεση να «φωτογραφίσω» με το δικό μου μάτι όλους τους κυναγωγούς που ήμουνα δίπλα τους αυτό το Σ/Κ.
Και αυτό διότι ενώ σίγουρα κάποιος θα βρεθεί να με αντικαταστήσει και να περνάει εικόνες , γεγονότα αλλά και μηνύματα από αυτές τις εκδηλώσεις , εν τούτοις πιστεύω ότι δύσκολα θα βρεθεί , τουλάχιστον άμεσα κάποιος που να μπορεί να σκιαγραφήσει τα πορτραίτα των κυναγωγών αλλά και κάποια βασικά στοιχεία των σκύλων τους για να μπορέσει ο αναγνώστης να διαβάζει πρόσωπα και όχι απλά ονόματα.
Και αυτό το λέω όχι διότι έχω κάποιο ειδικό ταλέντο που δεν έχει άλλος ,αλλά ύστερα από τόσα χρόνια στα τερέν έχω μάθει τα παιδιά, παλιούς αλλά και νέους αρκετά καλά. Γνωρίζω τα προσόντα τους και τα αδύνατα σημεία τους τόσο όσο χρειάζεται για να μπορείς να τους παρουσιάσεις στον κυνοφιλικό κόσμο αρκετά ρεαλιστικά.
Για να μην γίνει κάποια παρεξήγηση και να μην νομιστεί ότι η σειρά των ονομάτων που έχω επιλέξει έχει κάποια αξιοκρατική σημασία , θα αρχίσω απλά με την σειρά που είδα τους κυναγωγούς το Σ/Κ αυτό .
Στη μεγάλη έρευνα πρώτος παρουσίασε σκύλο ο Αχιλλέας Γιάππος και ο Σπύρος Δέδες.
Θα κάνω μια μικρή εισαγωγή.
Για σκεφτείτε πόσο δύσκολο θα ήταν σε έναν επαγγελματία κυναγωγό που του δίνουν να αναλάβει έναν σκύλο για τους αγώνες , αν ο σκύλος αυτός είναι μέτριος , να πεί στον ιδιοκτήτη « ο σκύλος αυτός δεν κάνει». Και όταν λέμε δεν κάνει , δεν σημαίνει ότι δεν θα του δώσει κάποια κυπελλάκια και κάποιες φωτό στα περιοδικά .
Σημαίνει ότι ο σκύλος αυτός , δεν θα παίξει ποτέ στο CAC αν τον κρίνουν σοβαροί κριτές και δεν θα είναι από τους επιλέξιμους στις Εθνικές ομάδες υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων όπως για παράδειγμα το Κύπελλο Ευρώπης η για να ακουστεί πιο «Ελληνικά» το Coppa Europa.
Ο κυναγωγός που θα το πεί αυτό η πρέπει να έχει λύσει το οικονομικό του πρόβλημα η πρέπει να είναι πολύ τίμιος ( έως αγαθός) .
Ο Αχιλλέας δεν νομίζω ότι θα έχει βρεθεί σε αυτό το δίλλημα , απλά διότι σχεδόν όλα τα σκυλιά που παρουσιάζει είναι δικής του παραγωγής. Είναι από εκείνους που ξεκινάνε ένα σκυλί και όταν πειστούν ότι αξίζει και ότι θα μπορέσει να κάνει καριέρα , τότε θα ψάξει ιδιοκτήτη.
Δεν νομίζω ότι θα έχανε τον χρόνο του με μετριότητες. Προσωπικά , αν μου έλεγε πάρε ένα σκυλί από το καμιόνι μου , θα έφευγα με τον Geronimo αγκαλιά.
Τον Σπύρο το Δέδε δεν τον γνωρίζω καλά . Από τα λίγα που ξέρω τον χαρακτηρίζω ήρεμο και ήπιο εκπαιδευτή . Εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ότι είναι πολύ κοντά στα σκυλιά του . Πάντως τα σκυλιά του παρουσιάζονται πολύ καλά στημένα στο τερέν.
Ο Δημήτρης Καπάτος , ξεπετάχτηκε σαν ρουκέτα , από την αφάνεια και μπήκε στο κεντρικό τερέν , όπως λένε στην ορολογία του τένις.
Στην αρχή , είχα την αίσθηση ότι ήταν τυχερός και του έτυχε ένα καλό σκυλί ,(δεν θυμάμαι με ποιο καλό σκυλί ντεμπουτάρισε) αλλά συνεχώς έβγαζε και άλλα καλά σκυλιά από το μανίκι του. Σαν κυναγωγός θέλει ακόμα δουλειά .
Νομίζω ότι θέλει πιο πολύ τσαμπουκά μέσα στο τερέν .Πρέπει επίσης να πιστέψει στα σκυλιά του και να σφυρίζει λιγότερο . Πολλές φορές το άγχος , ακόμα και σε έμπειρους κυναγωγούς τους οδηγεί να χρησιμοποιούν πολύ τη σφυρίχτρα. Ξεχνάνε ότι κάθε φορά που ο σκύλος ακούει τη σφυρίχτρα , για δευτερόλεπτα χάνει την αυτοσυγκέντρωση του. Τα επακόλουθα τα έχουμε δεί πολλές φορές.
Παρένθεση :
αλήθεια γνωρίζουν άραγε όλοι οι αναγνώστες ότι οι κυναγωγοί έχουν σφύριγμα που δίνει την εντολή «φύγε , φύγε , φύγε ακόμα πιο μακριά» ; Ένας απλός κυνηγός δεν θα το φανταζόταν ποτέ. Σφυρίζω τον σκύλο μου για να έρθει , όχι για να φύγει .Κλείνει η παρένθεση.
Στην έρευνα κυνηγίου τώρα.
Λάκης Κωνσταντινίδης.
Νομίζω ότι βλέπει τους αγώνες σαν ένα καινούργιο πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι που θέλει πολύ να παίξει μαζί του.
Έχει πάθος και όρεξη και πιστεύω ότι το κίνητρο του είναι ο σκύλος του ο Ερμής. Είναι ένας πολύ θεαματικός Σέττερ , η χαρά του φωτογράφου ειδικά την ώρα που παίρνει την πρέζα ντι πούντο όπως μας το έχει μάθει ο Νάσος ο Μάντης (στα πιο λιανά ,όταν ποντάρει) και στον τρόπο που φερμάρει.
Έχω την αίσθηση όμως ότι έχει ρίξει πολύ βάρος σε αυτόν τον σκύλο και τον έχει υπερπροπονήσει. Είναι φανερό ότι βγαίνει πολύ συχνά στα τερέν και έχει πολύ συχνές συναντήσεις με τις άγριες κυρίες της πεδιάδας της Θεσσαλονίκης.
Το πρώτο πράγμα που μας είχε πεί ο δάσκαλος Pillard 15 χρόνια πίσω ήταν «θα βγάζετε τα σκυλιά μια φορά σε τερέν με πουλιά και δύο φορές σε άδειο τερέν». Είχε απόλυτο δίκιο . Οι πολλές συναντήσεις μπλοκάρουν τον σκύλο και τον κάνουν επιφυλακτικό. Φαντάζομαι αυτόν τον σκύλο να ψάχνει με απληστία να βρεί το σπάνιο είδος που λέγεται καμπίσια και όχι την καθημερινή φιλενάδα του που γνωρίζει ακόμα και το όνομά της. Θα κέρδιζε και ο Λάκης αλλά κι όλοι εμείς που διψάμε για ποιοτικά σκυλιά.
Δημήτρης Παναγόπουλος.
Γνωρίζει από σκυλιά και αυτό φαίνεται εύκολα. Είναι όμως τελειομανής και περιμένει πολλά από τα σκυλιά του. Κάποια στιγμή την ώρα του αγώνα , μου δήλωσε ότι αποσύρει τον σκύλο του. Ήταν τόσο αυστηρή αυτή του η απόφαση που ο Βασίλης Αυλωνίτης αριστερά μου δεν υποπτεύτηκε τίποτε και νόμιζε ότι τον έβγαλα εγώ ύστερα από κάποιο σφάλμα αποκλεισμού.
Είναι καλό να είσαι τελειομανής η κακό ; Δεν γνωρίζω να σας πω.
Νάσος Ιλανίδης .
Αυτός έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Παρουσιάζει συνεχώς νέα καλά σκυλιά από το ίδιο μαντρί , χωρίς δηλαδή να έχει μπεί στο κανάλι της αναζήτησης του μεγάλου επιβήτορα από τα διεθνή σαλόνια..
Το χαρακτηριστικό των σκυλιών του είναι ότι όλα έχουν μεγάλο πάθος και περισσή ενέργεια και βρίσκουν θήραμα με ευκολία. Στην ποιότητα δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί που θέλει αλλά όλα δεν γίνονται μαζί .Τώρα όμως παρουσιάζει τον Κάρελ ( είναι όνομα αρσενικού σκύλου αυτό ρε Θανάση; ) ο οποίος είναι σαφώς βελτιωμένο μοντέλο με μεγαλύτερο όγκο και καλλίτερη κίνηση. Ένα σκυλί που θα το ακούσετε πολύ στο μέλλον.
Να σας πω πως τον χαρακτήρισα αυτόν τον σκύλο ; έναν ευτυχισμένο σκύλο που δεν τρέχει από αγκαρία η με τον φόβο μην κάνει κάποιο λάθος αλλά απολαμβάνει αυτό που κάνει. Μην το υποτιμάτε αυτό που λέω τώρα . Δεν είναι συχνό φαινόμενο το ευτυχισμένο σκυλί αγώνων.
Ρένος Γκράνας. Τύπος αφασία . Με την καλή έννοια φυσικά . Δεν δείχνει να τον ταράζει τίποτα. Τα σκυλιά του όμως είναι καλοκουρδισμένα και έχουν και ποιότητα. Πρέπει άλλωστε να προσέχουμε τι θα λέμε για τον κυναγωγό της πρωταθλήτριας Ευρώπης Alba.
Τάκης Λιάσκος .
Ο άρχοντας των μπεκατσότοπων της ευρύτερης περιοχής Λαμίας .
Που και που κάνει κάτι κοιλιές και δεν εμφανίζει σκύλους . Τελευταία όμως έχει έρθει πολύ δυνατός με Joby , Leonardo ,Zurdo και έχει κάτι άλλα τρομερά φιντανάκια στην πίσω αυλή όπως μαθαίνω που σύντομα θα τα εμφανίσει και θα ξαφνιάσει κόσμο.
Αν δουλεύει στον κάμπο όπως δουλεύει στο Έλατο και στο Ντούσκο ( καλά εντάξει , και στο πουρνάρι) όταν εκπαιδεύει μπεκατσόσκυλα , είναι επόμενο να φτιάχνει καλούς σκύλους στους αγώνες .
Γιάννης Παυλίδης .
Νέος στο παιχνίδι και σίγουρα αποφασισμένος να παίξει δυνατά. Νοιώθω ότι εκπέμπει μεγάλο πάθος σε αυτό που κάνει και εύχομαι να του βγεί σε καλό. Κάποια λάθη στην αντιμετώπιση των κριτών είναι λάθη που εμείς σαν κυναγωγοί πριν χρόνια τα κάναμε επανειλημμένα.
Εκείνα τα χρόνια το να ήσουν κριτής έπρεπε να είχες κότσια και μεγάλο στομάχι. Σήμερα όμως το παιχνίδι είναι για επαγγελματίες και ο επαγγελματίας καταπίνει τα πάντα.
Ξέρει πρώτον ότι κανένας κριτής δεν έχει σκοπό να τον βλάψει και να τον αδικήσει και δεύτερον ξέρει ότι και αύριο μέρα είναι , θα ξανακατέβει ο σκύλος του και θα δείξει την αξία του.
Γιώργος Τσοτόπουλος.
Έχει σκυλιά δυνατά και παθιασμένα . Χωρίς να γνωρίζω καθόλου , τολμώ να πω ότι τα πηγαίνει συχνά στο κυνήγι. Μπορεί αυτό να τον ευχαριστεί , μπορεί να λέει έτσι μου αρέσει να χρησιμοποιώ τα σκυλιά μου και ας φτάσουν όπου φτάσουν , αλλά στην σημερινή εποχή του πολύ σκληρού ανταγωνισμού τα σκυλιά αγώνων δεν πρέπει να πηγαίνουν κυνήγι.
Είναι σκυλιά που θέλουν εξειδίκευση. Ειδικά τα Ποιντερ . Τα λέω αυτά επειδή τον βλέπω πάντα εκεί , παρόντα σε κάθε εκδήλωση , πάντα έχει να παρουσιάσει κάτι καινούργιο
Χρήστος Κανίδης. Δεν έχω να πω πολλά για τον Χρήστο διότι είναι τόσο παλιός στο κουρμπέτι όσο παλιός είναι ο όμιλος. Μαζί ξεκινήσαμε και μαζί προπονούσαμε και τρέχαμε τα σκυλιά μας.
Πολύ ανήσυχος τύπος συνεχώς ψάχνει το καλλίτερο και πιστεύω ότι τώρα πλέον αρχίζει και ηρεμεί έχοντας πολύ στενή συνεργασία με έναν από τους μεγαλύτερους Σέττερμαν της Ευρώπης , τον Orlando Fabri με την διάσημη εκτροφή Radentis.
Δεν θα κρύψω ότι προσωπικά έχω μεγάλη εκτίμηση σε αυτήν την εκτροφή διότι έχω συναντήσει πολλά σπουδαία κυνηγητικά Σέττερ με το πρόθεμα Radentis στο όνομά τους. Τελευταία πάντως ο Χρήστος φαίνεται ότι έχει επενδύσει στην ποιότητα και παρουσιάζει Σέττερ που ικανοποιούν στο μάτι κάθε φίλο σωστού Σέττερ.
Παναγιώτης Μανωλάκης .
Ο μικρός αυτός έχει έναν πολύ καλό Ποιντερ ,τον Ippokrates, που παρουσίασε φέτος με αξιώσεις στο Derby και είχε και μία διάκριση. Δεν ξέρω αν είναι τυχερός η άτυχος που έχει αυτόν τον σκύλο.
Δεν ξέρω αν θέλει να δοκιμάσει να κάνει αυτό το μακρύ και δύσκολο ταξίδι που λέγεται αγώνες κυνηγητικών ικανοτήτων αλλά πολύ φοβάμαι ότι ο σκύλος αυτός θα τον οδηγήσει εκεί.
Τέλος
Ζητώ συγνώμη για την φλυαρία αλλά ήθελα να φύγω από αυτό το ωραίο μακρινό ταξίδι της αρθογραφίας με κάτι διαφορετικό. Σήμερα έκρινα ανθρώπους αντί για σκύλους . Όσο λάθος μπορεί να κρίνω τους σκύλους έτσι λάθος μπορεί να κρίνω και τους ανθρώπους. Έναν μέσο όρο όμως νομίζω ότι τον έπιασα .
Εύχομαι κυρίως στους νέους που μπήκαν στο παιχνίδι αυτό να ανέβουν στο ψηλό σκαλοπάτι. Είναι όλοι τους παθιασμένοι . Το μόνο που χρειάζονται είναι να τους πέσει στα χέρι ένα μεγάλο αστέρι. Με υπομονή και επιμονή θα το πετύχουν.
Αυτό που με στεναχωρεί αυτή τη στιγμή που σταματάω είναι ότι ο κάμπος σφύζει από καλά σκυλιά πράγμα που παλαιότερα το ψάχναμε με τα κιάλια. Τέλος
