Posavski
Σε αναζήτηση για λαγόσκυλα στην Σερβία, εντελώς τυχαία βρέθηκαν στην κατοχή μου δύο Posavski.
Το τυχαία το λέω, γιατί ο κυνηγός (και όχι εκτροφείο) εκεί, είχε μόνο Posavski.
Έψαχνα για ένα υπάκουο, λαγόσκυλο, να μην γαβγίζει τον ντορό, να ξεκόβει γρήγορα και να κυνηγά κοντά.
Φυσικά δεν έψαχνα για καμία καθαρόαιμη ράτσα, γιατί υιοθετώ τις απόψεις του Κιούση Δημήτρη στο άρθρου του, στο Έθνος Κυνήγι,
ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΑ ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ: Οι καθαρόαιμοι και... οι «άλλοι»
http://www.diananews.gr/article.asp?cat ... ubid=53479
Μετά από δοκιμή διάλεξα ένα θηλυκό 4 ετών μαθημένο και μια κόρη της κουτάβι 6 μηνών, που τώρα είναι καλύτερη από την μάνα του.
Στην αρχή είχαν μια τάση για μακρινό κυνήγι, αλλά με την κατάλληλη εκπαίδευση τώρα ψάχνουν σχετικά κοντά.
Το μαθημένο δεν ψάχνει καθόλου ίχνη βοσκής, αλλά όταν βρουν πρωινό ντορό και ξεκόβουν, εκεί αρχίζουν να απομακρύνονται και πάνε κατευθείαν στο γιατάκι χωρίς να ψάχνουν άσκοπα δεξιά αριστερά.
Όλη την κυνηγετική σαιζόν γάβγισαν μόνο μια με δύο φορές σε ντορό, (χωρίς να είναι πολύ κοντά στον λαγό) που πιθανολογώ το έκαναν λόγω του πολύ έντονου και φρέσκου ντορού που υπήρχε εκείνη την στιγμή.
Και όταν λέμε γάβγισαν εννοώ δυο τρία γαβγίσματα και όχι συνεχόμενα.
Στην καταδίωξη γαβγίζουν περισσότερο και συνεχόμενα, αλλά καμιά σχέση με τα σεγκούτσι ή τα Γιούρα. Θεωρώ λιγότερο και από ένα μέσο ελληνικό ιχνηλάτη.
Η καταδίωξη μπορεί να είναι από λίγη ώρα έως και 1,30 ώρα.
Εδώ προσαρμόστηκαν σχετικά εύκολα και γρήγορα, ενώ με τα βραχώδη μέρη δεν έχουν πρόβλημα. Κυνηγάνε όλη την ημέρα.
Επειδή τα έχω ελεύθερα μέσα στο κλουβί, αναγκάστηκα να βάλω πλέγμα και στην οροφή γιατί σκαρφάλωναν στο πλέγμα 5Χ10 ύψους 2 μέτρα και έβγαιναν έξω.
Οπότε στα βράχια, πέτρες, κακοτοπιές, κτλ δεν τα νοιάζει καθόλου.
Ενός έτους το κουτάβι μπορούσε να βρίσκει ντορό τον Σεπτέμβριο το μεσημέρι σε τέτοια μέρη.
Κυνηγάνε δίπλα σε ζώα πρόβατα, κατσίκια, όπου δεν τα πειράζουν, πέρα από μια φορά που το μικρό τα κυνήγησε, χωρίς να το ξανακάνει έκτοτε ποτέ, (μετά τις σχετικές συστάσεις βέβαια)
Φυσικά δεν έχουν αυτή την σπιρτάδα, ούτε ψάχνουν τα γιατάκια, όπως τα κρητικά (παρόλο που έχουν πιάσει λαγό στο γιατάκι) αλλά τι να κάνουμε μην τα θέλουμε και όλα δικά μας. Κυνηγάνε όμως όλη την ημέρα.
Ένα από τα προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει, είναι ο δύσκολος εντοπισμός πάνω στο βουνό (ακόμα και κοντά να βρίσκονται) λόγω χρώματος, καφεκόκκινα, αν και τους φοράω κουδουνάκι. Μέχρι που σκεφτόμουν να τους κάνω μια βαφή για γυναικεία μαλλιά, αλλά θα είναι δύσκολο να βρω λευκό χρώμα νομίζω.
Πιστεύω όμως ότι ένα Ιστάρ (που τόπο καταγωγής έχει την Κροατία με βραχώδη μέρη) θα κυνηγά καλύτερα στα δικά μας μέρη, συγκριτικά με ένα Πόσαβατς που έχει μεγαλώσει σε κοιλάδα.
Θα ΄θελα να δοκιμάσω ένα τέτοιο. Αν κάποιος κυνηγά με Ισταρ ας μας πει τον τρόπο που κυνηγά.
