Αγαπητέ Κωνσταντίνε και συνάδελφοι κυνηγοί,
Δεν πάνε περισσότερα από 14 χρόνια από τότε που το κυνόφιλο κοινό (κυρίως εκτός Κρήτης), έμαθε για την ύπαρξη αυτής της φυλής στην Κρήτη, μετά από την δημοσίευση της μελέτης του αείμνηστου Δρος Σταύρου Μπασουράκου το 1995 στο περιοδικό Κυνηγεσία & Κυνοφιλία (τεύχη 400-401). Το γιατί ένας τέτοιος θησαυρός παρέμενε «κρυφός» από τους Έλληνες κυνόφιλους, δεν είναι του παρόντος. Μια σοβαρή εξήγηση παραμένει η «μυστικοπάθεια» που έτρεφαν για τους σκύλους τους οι ιδιοκτήτες, προκειμένου να τους προστατεύσουνε από τις κακόβουλες διαθέσεις τρίτων.
Έτσι λοιπόν, αν και πρόκειται για μια αρχαία φυλή, εντούτοις τη μαθαίνουμε σήμερα. Επιπλέον, πρόκειται για μια φυλή που καλλιεργείται τακτικά και ανελλιπώς τα τελευταία 21 χρόνια από ένα και μόνο συγκεκριμένο κυνοτροφείο, το οποίο έχει δώσει το συντριπτικότερο ποσοστό των καθαρόαιμων σκυλιών στους Έλληνες κυνηγούς. Και μιλάω για ένα και συγκεκριμένο, όχι επειδή δεν υπάρχουν άλλα κυνοτροφεία ανά την επικράτεια, αλλά διότι είναι ίσως το μοναδικό το οποίο έχει ετησίως σταθερές γέννες οι οποίες μπορούν να διοχετευτούν στους ενδιαφερόμενους κυνηγούς. Οπότε οπωσδήποτε χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια από τότε, προκειμένου να υπάρξει η εξίσωση ζήτησης – προσφοράς.
Από την άλλη, χωρίς να έχω επίσημα στοιχεία γεννήσεων, θα πρέπει να σκεφτούμε τον μικρό αριθμό των πανελλήνιων διατιθέμενων κουταβιών ανά έτος, τα οποία όμως προέρχονται από πηγές αξιόπιστες και θα μπορούσε ο ενδιαφερόμενος να εξυπηρετηθεί φερέγγυα. (Οπότε ο αριθμός αναγκαστικά γίνεται μικρότερος). Βέβαια, τι σχέση έχει η προσφορά, όταν δεν υπάρχει ζήτηση. Επίσημα, μόνο οι εκτροφείς μπορούν να μιλήσουν για το αν υπάρχει ζήτηση ή όχι. Ανεπίσημα, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτή τη στιγμή, η ζήτηση είναι μεγαλύτερη της δυνατότητας προσφοράς.
Από τη μεριά μου, ως κάτοχος Κρητικών Ιχνηλατών εκτός Κρήτης, μπορώ να δικαιολογήσω την όποια μη ζήτηση Κρητικών Ιχνηλατών εκτός Κρήτης.
Καταρχήν, ο κόσμος δε ξέρει τη φυλή. Πρόσφατα, μου δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιάσω την φυλή στους κυνηγούς της Ροδόπης, μέσα από την ημερίδα για το κυνήγι από το περιοδικό Κυνηγεσία και Κυνοφιλία. Από το σύνολο των παρευρισκομένων, ελάχιστοι είδαν από κοντά Κρητικό Ιχνηλάτη για δεύτερη φορά. Ακόμη λιγότεροι γνώριζαν ότι υπήρχε αυτή η φυλή. Όλοι όμως έδειξαν ενδιαφέρον.
Ακόμη και στους κυνηγότοπους που βρίσκομαι με άλλους κυνηγούς, με ρωτούν ποια είναι αυτή η ράτσα. Είναι δύσκολο λοιπόν να διαδοθεί ο Κρητικός Ιχνηλάτης εκτός Κρήτης, από τη στιγμή, που ο μέσος Έλληνας κυνηγός δε τι γνωρίζει, παρά μόνο από φωτογραφίες και σκόρπια ακούσματα.
Εξάλλου, το ότι δε διαδίδεται και δεν υπάρχει ζήτηση, είναι κάτι υποκειμενικό κατά την άποψή μου. Από το σύνολο των φυλών των λαγόσκυλων που συναντούμε στους κυνηγότοπους, πόσα είναι καθαρόαιμα; Πόσα καθαρόαιμους Ελληνικούς Ιχνηλάτες, Σεγκούτσι, Ιούρα, Αρτουά κλπ θα συναντήσουμε; Ελάχιστους. Οι περισσότεροι είναι ημίαιμοι (συντριπτική πλειοψηφία) οι οποίοι είτε κυνηγούν είτε όχι καλά. Οπότε θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο πράγμα για όλες τις καθαρόαιμες φυλές. Επιπλέον ο Κρητικός Ιχνηλάτης, έχει να σπάσει και ένα μύθο. Αυτόν που λέει ότι δε κυνηγά καλά εκτός Κρήτης και δε κάνει για την ηπειρωτική Ελλάδα, αυθαίρετο κατά τη γνώμη μου συμπέρασμα. Σπάνια άκουσα κυνηγό, κάτοχο Κρητικού Ιχνηλάτη εκτός Κρήτης που να απογοητεύτηκε από το σκυλί του. Και όσοι είναι τέτοιοι, θέλω να πιστεύω ότι οφείλεται σε δικό τους λάθος (είτε δεν είχαν την απαιτούμενη υπομονή, είτε προσπαθούσαν επίμονα να «κολλήσουν» τον Κρητικό Ιχνηλάτη τους με κάποιο γκέκα. Οι περισσότεροι μάλιστα, είναι τόσο ευχαριστημένοι, που έδωσαν τις άλλες φυλές σε φίλους και κράτησαν αποκλειστικά Κρητικούς Ιχνηλάτες. Υπάρχει δε τέτοια μυστικοπάθεια (όπως και σε άλλους σκύλους άλλων φυλών που κυνηγούν καλά) που πολλοί κρατούν για τον εαυτό τους τις ικανότητές των σκύλων τους. Ας μη ξεχνάμε τις πάμπολλες περιπτώσεις δηλητηριάσεων σκύλων, που προέρχονται από την ζήλια άλλων κυνηγών, διότι είναι άριστοι κυνηγετικά. Φυσικό κι επόμενο να είναι περισσότερες οι φωνές των απογοητευμένων, από τις φωνές των ευχαριστημένων.
Ακόμη, δεν είναι λίγες οι φορές που πολλοί κυνηγοί, ελλείψει γνώσεων ή χρημάτων, στρέφονται σε ημίαιμα σκυλιά, των οποίων οι γονείς είναι άριστοι κυνηγοί, ελπίζοντας την μεταφορά των γονιδίων στα κουτάβια τους. Με θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα.
Τέλος, έχω παρατηρήσει την νοοτροπία των λαγοκυνηγών και των γουρουνοκυνηγών, ειδικότερα στη Θράκη, να στρέφονται στην αγορά της Βουλγαρίας και Τουρκίας προκειμένου να πετύχουν την τέλεια αγορά του κορυφαίου κυνηγόσκυλου. Κάτι αντίστοιχο πιστεύω ότι γίνεται και στην υπόλοιπη Ελλάδα που συνορεύει με βαλκάνιες χώρες.
Δεδομένων λοιπόν των παραπάνω και με τη δική μας βοήθεια ο Κρητικός Ιχνηλάτης πιστεύω ότι πάει καλά και θα πάει ακόμα καλύτερα, όταν τον γνωρίσει ο Έλληνας κυνηγός στην πράξη. Όταν καταλάβουμε (όπως εγώ κατάλαβα) για το τι σκυλί πρόκειται, όχι μόνο θα τρέξουμε να προμηθευτούμε ένα κουτάβι, αλλά θα παθιαστούμε με αυτό, όπως δεν έχουμε παθιαστεί με κανένα άλλο!
Στην άλλη θεματική ενότητα, ο adm πρόσθεσε ένα βιντεάκι με ένα Κρητικό Ιχνηλάτη 6 μηνών εκτός Κρήτης, στην πρώτη του επαφή με λαγό εντός περιφραγμένου. Είναι πέρα για πέρα αληθινό και το σκυλάκι, όντως πήρε ντορό χωρίς καμία υπόδειξη και μάλιστα σε δύσκολες καιρικές συνθήκες. Η πηγή του βίντεο βρίσκεται σε αυτή τη διεύθυνση:
www.kritikosichnilatis.gr/ajikonakinisi1.html
