Παιδιά έχει κανείς γνώση-άποψη για αυτό το θέμα;
Συνήθως το κυρίαρχο μάτι πάει σετ με το αντίστοιχο χέρι.
Δηλαδή δεξιόχειρας και δεξιόφθαλμος ή αριστερόχειρας και αριστερόφθαλμος .
Όταν είναι χιαστί τι γίνεται; Δηλαδή δεξιόχειρας και αριστερόφθαλμος ή αριστερόχειρας και δεξιόφθαλμος;
Πως αντιμετωπίζεται σκοπευτικά αυτό το θέμα;
Υπάρχει "θεραπεία";
Κάποιος νευρολόγος ή οφθαλμίατρος να μας διαφωτίσει επί του θέματος;
Ή κάποιος επαγγελματίας σκοπευτής ίσως;
Ή αν κάποιος έχει το ίδιο πρόβλημα και ξέρει κάτι ας μας το πει.
Τώρα που είναι νεκρή περίοδος ας ασχοληθούμε και με κάτι τέτοιο.

ελα φιλε μου καλημερα.δεν υπαρχει κανενα προβλημα να εχεις και τα δυο ματια ανοιχτα εγω ετσι κανω το οπλο σηκωνεται ενστικτωδως.και αυτη ειναι η σωστη σκοπευση στο κυνηγι.

Νομίζω πως ο φίλος μας αναφέρεται στο να επωμίζεις σε διαφορετική μεριά απ' το κυρίαρχο μάτι.

http://www.alfa-omega.gr/article.asp?AID=932

Παιδιά, έχω το ίδιο ακριβώς πρόβλημα.
Δλδ αριστερό κυρίαρχο μάτι και ντουφεκάω από δεξιά μεριά.
Η καλύτερη (προσωπική) λύση που δίνω είναι η εξής:
Με έλεγχο του νού (mind control), εστιάζω με το αδύναμο μάτι, το δεξί.
Έτσι νομίζω ότι θα ενισχυθεί το οπτικό νεύρο του δεξιού ματιού και σιγά σιγά θα επενέλθει.
Το θέμα είναι πώς τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου αναπλάθονται με την εξάσκηση, σε ποιό νέα ηλικία γρηγορότερα φυσικά, ενώ στα 56 που είμαι εγώ λίγο πιό αργά, αλλά ΓΙΝΕΤΑΙ.
Ρωτήστε νευρολόγο για του λόγου το αληθές.
Στο σκοπευτήριο που πάω έχω πολλές αποτυχίες, αλλά με εξάσκηση βελτιώνομαι.
Δλδ την πρώτη ημέρα έχω 2-4 στα 25 και πρίν την έναρξη έχω φτάσει στα 15-17 στα 25.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν σημαντικές παρατηρήσεις επιστημόνων σχετικά με τους εξωτερικούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την σκόπευση αναφορικά με το «κυρίαρχο μάτι» για μεγάλο ή μικρό διάστημα. Λέγοντας μικρό διάστημα εννοούμε από μια μέρα έως και μια μοναδική βολή. Αν αυτή η βολή οδηγεί σε έναν χαμένο δίσκο τότε αποτελεί ένα αρκετά σοβαρό θέμα για συζήτηση.

Είναι κοινό μυστικό σε όλο τον πληθυσμό των σκοπευτών από τις πρώτες ημέρες ασχολίας τους με το σπορ η σπουδαιότητα του κυρίαρχου ματιού. Όποιος είχε μια στοιχειώδη εκπαίδευση πάνω στο άθλημα με κάποιον προπονητή είναι βέβαιο ότι το πρώτο πράγμα που έλεγξαν είναι το κυρίαρχο μάτι. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι όποιον και να ρωτήσεις μέσα σε ένα σκοπευτήριο γνωρίζει αν είναι δεξιός ή αριστερός σκοπευτής σύμφωνα με το ποιο μάτι έχει κυρίαρχο αντίστοιχα.
Αυτή καθ’ αυτή η πληροφόρηση όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ σημαντική. Όλοι οι άνθρωποι έχουν διόφθαλμη όραση. Ο εγκέφαλος δέχεται ταυτόχρονα δύο εικόνες τις οποίες συνδυάζει μεταξύ τους και δημιουργεί μια ενιαία κεντρική εικόνα που αποτελεί σε ποσοστό 100% αυτό που βλέπουμε. Ακριβώς την ίδια δουλειά κάνουν οι στερεοσκοπικές κάμερες όπου ο συνδυασμός τους σε ένα χώρο δίνει την ακριβή τρισδιάστατη εικόνα με τις πραγματικές διαστάσεις που υπάρχουν στο πεδίο που αυτές παρακολουθούν. Παρόλα αυτά που προείπαμε όταν σημαδεύουμε ένα αντικείμενο – κάτι που συμβαίνει συνέχεια στη σκοποβολή – ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί πληροφορίες που το μεγαλύτερό τους ποσοστό προέρχεται από το ένα μόνο μάτι προκειμένου να οδηγήσει τα χέρια στο στόχο. Αυτό το μάτι λοιπόν λέγεται «κυρίαρχο μάτι».

http://www.alfa-omega.gr/article.asp?AID=4022

Συνδυασμός μάτι – χέρι
Οι περισσότεροι από εμάς, αντιπαθούν τις δύσκολες περιπτώσεις σκοπευτικών προβλημάτων. Οραματιστείτε ότι στέκεστε μέσα σε έναν περιορισμένο χώρο (κουτί), το οποίο το μόνο που αφήνει να φανεί είναι το εσωτερικό του. Αυτό λοιπόν που βρίσκεται στο εσωτερικό αυτού του κουτιού είναι οι ώμοι σας, σε προέκταση μέχρι τους αγκώνες. Τώρα φανταστείτε ότι το σώμα σας μετατρέπεται σε άξονα περιστροφής, με κέντρο το προπορευόμενο πόδι. (Δεξί για τους αριστερούς, αριστερό για τους δεξιούς). Παρακολουθείστε έναν εισερχόμενο δίσκο με το όπλο, χωρίς να πυροβολήσετε. Μόλις τα μάτια σας «πιάσουν» να κινείται μέσα στο σκοπευτικό πεδίο, αφήστε το σώμα σας και τα χέρια να τον ακολουθήσουν. Πώς θα γίνει αυτό; Θα πρέπει να έχετε το σώμα σε δεύτερο ρόλο, αντί για πρωταγωνιστικό, αυτός είναι και ο λόγος που λέμε «συνεργασία μάτι – χέρι» και όχι μάτι-σώμα. Τα χέρια είναι που αντιδρούν πρωτίστως σε έναν δίσκο που κινείται και το σώμα, έπεται. Γιατί άραγε είναι τόσο δύσκολο να κρατήσουμε το σώμα εκτός της κίνησης; Είναι πιο πιθανό να ευθύνεται ο τρόπος που είμαστε καλωδιομένοι εκ φύσεως. Μας αρέσει να κινούμαστε. Η γλώσσα του σώματος είναι μέρος της φύσης μας. Λόγω όμως αυτών, είναι πολύ φυσικό να «γέρνουμε» όταν θέλουμε να χτυπήσουμε κάποιο δίσκο. Όταν δεν είμαστε προσεκτικοί, τότε γέρνουμε ακόμα περισσότερο. Τώρα σχετικά με το κουτί, δείχνει να περιορίζεται κάπως. Η παρατήρηση μέσα από αυτό, διατηρεί τους ώμους σε ένα σταθερό γύρισμα πάνω από τους γοφούς. Θέλοντας να το εξηγήσω λίγο καλύτερα, εννοώ «σταθερό γύρισμα» ότι το τόξο που σχηματίζεται από τον αγκώνα του χεριού που κρατάει την πάπια του όπλου, είναι το ίδιο και παράλληλο με το τόξο που σχηματίζει ο αγκώνας του χεριού που κρατάει τη λαβή του όπλου. «Αν επιθυμείτε να εξασκηθείτε σε αυτό, ο καλύτερος τρόπος είναι να βάλετε μία καρέκλα μέσα στο βατήρα και καθισμένοι πλέον, να προσπαθήσετε να ρίξετε αυτούς τους εισερχόμενους δίσκους.
Είναι αλήθεια ότι στην αρχή δεν θα σας είναι και τόσο ευχάριστο, αλλά είναι σίγουρο ότι κάνοντάς το, σε λίγο καιρό η κίνηση θα γίνει αρκετά εύκολη. Όταν δε μετά από αυτό καθίσετε όρθιοι πλέον στον βατήρα, δεν θα το πιστεύετε πόσο εύκολα γυρνάτε πάνω στον δίσκο.
Είναι άξιο παρατήρησης το πόσο διαφορετική είναι η κίνηση του κάθε σκοπευτή πάνω στον δίσκο, παρατηρώντας τους από πίσω. Όταν όμως ο σκοπευτής βρίσκεται μέσα στο «κουτί», η κίνηση συνεργασίας «μάτι-χέρι» είναι μεγιστοποιημένη. Για το λόγο αυτό, καθίστε κάτω και σκεφτείτε. Την επόμενη φορά που θα χάσετε τέτοιο δίσκο, που θα έπρεπε να σπάσει, πείτε στον εαυτό σας «τίποτ’ άλλο, μόνο χέρια». Θα έχετε ήδη τη θεραπεία έτοιμη.


http://www.alfa-omega.gr/article.asp?AID=4263