ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ;

Από το περιοδικό Caccia e Cani του Emilio Vecchi
Μετάφραση: Απόστολος Αποστολάτος

Ο πρόεδρος ενός εξειδικευμένου ομίλου σκύλων φέρμας, στην ομιλία του στην ετήσια συνέλευση κατήγγειλε ξεκάθαρα και θαρραλέα τον υπερβολικό αριθμό πρωταθλητών κυνηγίου και μεγάλης έρευνας. Μαζί του συμφώνησε ένας αξιοσέβαστος κριτής που και στο παρελθόν διαφώνησε με κάποιες όχι και τόσο ξεκάθαρες τάσεις. Το θέμα, αν και έχει αρνητικές συνέπειες, περιορίστηκε στα αυτιά των όχι και τόσο πολλών παρευρισκομένων (επρόκειτο για συνέλευση χωρίς αρχαιρεσίες).

Απ’ ότι ξέρω πράγματι κανένα περιοδικό του χώρου δεν ασχολήθηκε με το θέμα σχολιάζοντάς το με οποιοδήποτε τρόπο.

Ότι το πρόβλημα είναι πραγματικό το βλέπουμε όλοι, λιγότερο εκείνοι που θα έπρεπε να επιτηρούν την ομαλότητα λειτουργίας της κυνοφιλικής «μηχανής». Κι όμως θα αρκούσε να εμπιστευτούμε την στατιστική (όχι εκείνη του Petrolini) για να ελέγξουμε το ποσοστό των αγώνων στους οποίους απονεμήθει το CAC, συχνά η πρώτη riserva και όχι σπάνια η δεύτερη και από ποιόν έγινε η απονομή.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, πρέπει να πιστέψουμε, ή καλύτερα να αυταπατηθούμε, ότι υπάρχει στο χώρο ένας υπερβολικός αριθμός αυθεντικών άσων: τέτοιοι, πράγματι, θα έπρεπε να είναι οι πραγματικοί πρωταθλητές. Σε οποιαδήποτε φυλή και αν ανήκουν.

Υψηλός βαθμός τυπικότητας σε αρμονία με το στάνταρ της φυλής, εξαιρετικές κυνηγετικές ικανότητες, εκπαίδευση σχεδόν τέλεια, φαίνεται ότι βρίσκονται με απίστευτη συχνότητα στα άτομα που παρουσιάζονται τους αγώνες εργασίας. Θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε, αν στα αρκετά CAC που οδηγούν στο πρωτάθλημα, δεν υπήρχε η υποψία πολύ επιεικών αξιολογήσεων. Αν θέλουμε πράγματι να δώσουμε έμφαση στο πρόβλημα, διότι περί προβλήματος πρόκειται, είναι απαραίτητο να στηριχτούμε στα πιο απλά και βασικά πράγματα: την κρίση στο τέλος κάθε διαδρομής.

Αυτή αποτελείται από τρία μέρη (έτσι μου έμαθαν):

Α) Περιγραφή του βαθμού τυπικότητας του σκύλου, σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής, η οποία εκδηλώνεται κυρίως στην κίνηση (προϊόν της κατασκευής;), στον ψυχισμό, στον τρόπο επαφής με το θήραμα. Αυτό το πρώτο μέρος είναι ιδιαίτερα σημαντικό διότι, αφορά ένα απόλυτο χαρακτηριστικό και επιτρέπει μια αξιολόγηση ακόμα και σε όποιον δεν είναι παρόν αλλά ενδιαφέρεται για το συγκεκριμένο άτομο για την αναπαραγωγή (κυρίως σκοπός των αγώνων). Είναι σημαντική επειδή θα επηρεάσει και την τελική αξιολόγηση.

Β) Η συμπεριφορά του ατόμου στην διαδρομή, φάσεις θετικές ή όχι, βαθμός εκπαίδευσης, έγκυρες φέρμες, πιθανά λάθη. Αυτές οι αξιολογήσεις είναι σχετικές με τον αγώνα και γι’ αυτό είναι επιρρεπείς σε ενδεχόμενες αλλαγές (τερέν, ωράριο, βλάστηση, κλιματικές συνθήκες, ζευγάρι, φορμάρισμα).

Γ) Τελικά συμπεράσματα που οδηγούν στην παραχώρηση της διάκρισης. Αν τα χαρακτηριστικά της φυλής είναι εξαιρετικά αλλά η επίδοση άτονη, η διάκριση θα είναι μέτρια. Αν τα στοιχεία του σημείου Α δεν είναι ικανοποιητικά αλλά είναι υψηλά εκείνα του σημείου Β, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εξαιρετικό άτομο σίγουρης και ικανοποιητικής απόδοσης αλλά χωρίς προϋποθέσεις για να αναδειχθεί ως πρωταθλητής φυλής.

Ακόμα και από αυτή τη συνθετική και ατελή έκθεση των δεδομένων συμπεραίνουμε πόσο σπάνια και δύσκολη είναι η κατάκτηση του CAC. Αντιθέτως φαίνεται πως τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Θέλουμε συνεπώς, για το καλό των φυλών, να αφιερωθούμε πραγματικά στην επαναξιολόγηση του CAC; Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, ξεχωρίζοντας αποφασιστικά τις διακρίσεις που παραχωρούνται σε απελευθερωμένο θήραμα από εκείνες σε άγριο.

Να διευκρινίσω ότι διαφώνησα με τους καθαρολόγους που προτείνουν την κατάργηση των αγώνων σε απελευθερωμένο θήραμα, σπρωγμένος από πολλούς λόγους μεταξύ των οποίων:
παρά το προσποιητό της όλης κατάστασης, επιτρέπουν τον έλεγχο ενός μεγάλου αριθμού ατόμων, αναδεικνύουν την τυπικότητα της κίνησης, την εκπαίδευση, το πάθος και κυρίως το ένστικτο της φέρμας. Θα μηδενιζόταν, καταργώντας τους, ένα σημαντικό business, από το οποίο ζουν πολλοί άνθρωποι» θα μειώνονταν περαιτέρω οι εγγραφές στο ENCI (Κυνολογικός Όμιλος Ιταλίας) των σκύλων φέρμας. Θα μειώνονταν σημαντικά οι εκπαιδευτές οι οποίοι έχουν φτάσει σ’ ένα καλό επαγγελματικό επίπεδο.

Αλλά, προς θεού, μην μπερδεύουμε αυτές τις διακρίσεις με εκείνες σε άγριο θήραμα.

Θαρραλέα ας τις ξεχωρίσουμε, για παράδειγμα σε διακρίσεις Β.L., M.B.L., Ecc.L, όπου L σημαίνει θήραμα απελευθερωμένο. Και όταν, αλλά μόνον όταν, υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ας παραχωρήσουμε το CAF (certificato di attitudine alha ferma = πιστοποιητικό ικανότητας στη φέρμα), το οποίο δεν πρέπει να συγχέεται με το άχρηστο και εγκαταλειμμένο CAL το οποίο ήταν αστείο.
Σίγουρα οι αρνητικές πλευρές της τωρινής κατάστασης δεν είναι λίγες. Και επηρεάζουν τις προσδοκίες των διαγωνιζομένων.

Σε ένα από τα λίγα ιερά πραγματικών πεδινών (για να μην λέω ονόματα, στο Friuli) ένας συνάδελφος δέχτηκε έντονες διαμαρτυρίες από έναν ερασιτέχνη κυναγωγό ο οποίος υποστήριζε ότι πληρώνοντας την εγγραφή στον αγώνα είχε το δικαίωμα να συναντήσει! Στην αφέλεια του πιθανόν να αναφέρονταν στις περιγραφές των αγώνων που δημοσιεύονται στα εξειδικευμένα περιοδικά, στα οποία εμφανίζεται πάντα η φράση «όλοι οι διαγωνιζόμενοι είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν».

Σίγουρα δεν είναι στα καθήκοντα και στις βλέψεις μου να προτείνω λύσεις. Αλλά το να υπογραμμίζουμε τις βλαβερότατες «παραφωνίες» θα έπρεπε να είναι καθήκον όλων όσων είναι λάτρεις της καθαρής και πραγματικά επιλεκτικής κυνοφιλίας. Και επίσης για να σωπάσουν αντιπαθητικοί ψίθυροι οι οποίοι, αληθινοί ή όχι στην ουσία τους, υποδηλώνουν σε κάθε περίπτωση μια κατάσταση αμηχανίας και τροφοδοτούν μια αίσθηση δυσπιστίας.

Αναφέρω μερικές:
- Αρκετοί όμιλοι χρησιμοποιούν συνέχεια τους ίδιους κριτές.
- Αντιθέτως, μερικοί όμιλοι δεν έχουν απευθυνθεί ποτέ σε κάποιες κριτικές επιτροπές. Αλλά ίσως, και στις δύο περιπτώσεις, είναι απλά θέμα συμπάθειας.
- Ψιθυρίζεται ότι μερικοί εκπαιδευτές, οι οποίοι στηρίζονται στις πολλές εγγραφές σκύλων σε κάθε αγώνα, φτάνουν μέχρι το σημείο να υπαγορεύουν τη σύνθεση των κριτικών επιτροπών.
- «Εργασιομανείς» κριτές οι οποίοι δεν λείπουν ποτέ από αγώνα. Αλλά ίσως να οφείλεται μονάχα στη μεγάλη αγάπη τους προς την κυνοφιλία.

Δεν θα ήθελα να συνεχίσω διότι αντιλαμβάνομαι ότι έχω ήδη αρχίσει το κουτσομπολιό.
Πιστεύω ότι όλοι μαζί πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα και να σκεφτούμε πώς πρέπει να δράσουμε για να ξαναδώσουμε στην κυνηγετική κυνοφιλία εκείνη την αξιοπιστία η οποία αναμφίβολα προκύπτει αρκετά κλονισμένη, τόσο ώστε να δημιουργείται η εντύπωση ότι και εμείς έχουμε τη δική μας «παράγκα».
Και οι εντυπώσεις, όπως ξέρουμε, δημιουργούν επικίνδυνες, δύσοσμες μολύνσεις

Πηγή περιοδικό Κυνηγεσία Κυνοφιλία